W leczeniu traumy posługujemy się somatyczną metodą Somatic Experiencing. Jesteśmy jednym z kilku ośrodków w Polsce pracujących tą metodą.

Somatic Experiencing (Doświadczenie Somatyczne)

Metodę leczenia traumy Somatic Experiencing® (SE™) rozwinął Peter A. Levine. Levine oparł się na obserwacji dzikich zwierząt, które żyjąc w ciągłym zagrożeniu są w stanie skutecznie zdrowieć dzięki fizycznemu uwonieniu energii, którą kumulują podczas stresującego wydarzenia. Ludzie często pomijają te naturalne możliwości regulowania układu nerwowego z powodu uczucia wstydu, osądzających myśli lub lęku. Dzięki metodzie Somatic Experiencing (Doświadczenie Somatyczne) możliwa jest pomoc w dotarciu do miejca, w którym człowiek „utknął" podczas traumatycznego wydarzenia.

Autonomiczny Układ Nerwowy (AUN) składa się ze współczulnego, przywspółczulnego układu nerwowego oraz jelitowego układu nerwowego (ENS). Pobudzany jest do działania w sytuacji zagrożenia i odpowiada za reakcje walki, ucieczki i zamarcia. Choć sam w sobie ma zdolności autoregulacyjne, to może rozregulować się, zwłaszcza,  gdy ograniczona jest możliwość reakcji na traumę. W efekcie ciało stale reaguje w taki sposób, jakby nadal znajdowało się w sytuacji zagrożenia. Terapia somatyczna (SE) opiera się na założeniu, że negatywne symptomy traumy takie jak lęk, nadpobudliwość, agresja i wstyd są skutkiem uniemożliwienia ciału pełnej integracji traumatycznego zdarzenia.
Chociaż wielu ludzi po traumie dochodzi do pełnego zdrowia, są także tacy, u których nieprzepracowana trauma może doprowadzić do głębszych problemów umysłowych i fizycznych takich jak PTSD, zaburzenia snu, osłabienie odporności. Celem SE jest odnowienie zdolności ciała do samoregulacji, aby mogło osiagnąć równowagę i integrację.

Metoda pracy

Podczas sesji SE ostrożnie wprowadza się treści dotyczące traumatycznego zdarzenia i obserwuje fizyczne objawy występujace u pacjenta takie jak płytki oddech lub zmiana pozycji ciała. Terapeuta częsta sprawdza pojawiające się u pacjenta odczucia somatyczne, takie jak odczucie ciężkości, ucisku, czy oszołomienia. Terapeuci SE prowadzą proces bardzo ostrożnie, aby nie doprowadzić do retraumatyzacji i nadmiernego pobudzenia u pacjenta, a także pomagają mu rozwijać i korzystać z umiejętności samoregulacji. Kluczowym momentem w rozwijaniu zdolności do samoregulacji jest praktykowanie ruchu wahadłowego tzw. „pendulacji" poiędzy odczuciami związanymi z traumą a tymi, które są dla pacjenta źródłem siły i pociechy.
Terapeuta SE pomoże pacjentowi odkryć miejsce bezpieczeństwa – czy to miejsce w ciele nie zaktywizowane przez traumę, lub też fizyczne miejsce przywołane w umyśle. Doświadczanie w bezpieczny sposób odczuć związanych z traumatycznym zdarzeniem pozwala pacjentowi w pełni przepracować traumę. Pacjenci uzyskują także zwiększoną świadomość ciała, co zwiększa ich możliwości radzenia sobie ze stresem i może stać się realnym wsparciem w codziennym życiu.